خانه غم

      تنها اگر بخلوت رویا نشسته ام

        شادم که باخیال توتنها نشسته ام

         ســـیمرغ وار بر قـــلل قــاف آرزو

         پنهان زچشم مردم دنیا نشسته ام

        چون باغبان بپای تو ای غنچه مــراد

         در بوستان عمر شکیبا نشسته ام

          شاهین آسمان وفایم ولی چه سود

          دانم که روی بام تو بیجا نشسته ام

          زین داغ سینه سوز بدامان زندگی

          مانند لاله در دل صحرا نشسته ام

          ای آسمان مخند ببخت سیاه من  

          خالم که روی چهره زیبا نشسته ام

           دارم دلی شکسته و موجی زاشک و خون

           با قــایق شکســته بدریا نشســته ام

           پابر سرم گذار و مرا دستــگیر باش

           جانا زدست رفتم و از پا نشسـته ام

           عمرم گذشت و سختی جانرانگر که باز

           در انتظــار طلعت فردا نشســته ام

                       گفتم بغم که خانه ویرانه ات کجاست؟

                       گفتا ببین که در دل (( شیدا )) نشسته ام

                  (( شیدا ))       (( آصف نوروزی ))